Ssempre esStas alii =)

Non me preguntes como sucedeu

Pode q sea certo, tal vez non,

Solo sei q ahora estou aki

e non podo deiixar de pensar en tii,

Estas en todos meus pensamentos

irremprazabre como meus alimentos,

Por iso vou a estar contigo a onde vaias

porQ sin ti a miña brúxula me faia,

e estare contigo, onde seia

Q contigo quero ver o alba,

Ti eres mais q o mar

Non hai cousa q se te poda comparar,

e q podo facer se son asii

eu sen ti non podo vivir.

Ssen tii =)

No fondo da alma miña

sento que algo falta,

porque non estás ti

e sen ti non podo vivir.

Non podo vivir sen ti

porque sen ti a vida faiseme eterna,

no fondo da miña alma

estarás sempre ti.

Cubertos de fermosura

brillan os teus ollos

reflexados na miña mente

cando penso en ti.

Ese nome que levadesS.

Ese nome que levades,

está no meu corazón,

aunque te deixei marchar,

sinto unha gran dor.

Cando o arrinquei,

ti volveches

e chorei tanto por ti,

por que co meu, non o conseguiches

Despois dun tempo,

ti o conseguiches

e eu tan contenta,

que preferin ser tu amiga.

eSse noOme que levVadesS

Ese noOme que levadesS,

noO meu corazOon esSta,

aunque te deiixeii marchar

noOn te podoO, deiixar de amar.

Quiisiiera que esStes xuntoO a miin,

aunque esSo nOon e asSii,

xa que eu te deiixeii partiir,

para que tii fosesS feliiz.

NoOn podoO seguiir asii,

sufriindoO poOr tii,

tusS recuerdoOs vanse de akii,

comoO este amoOr xega a Sseu fiin.

No fondo da alma miña.

As ondas do mar,

ondean o meu corazón,

con moita paixón!

que o demo mo ha de levar.

Na beira da miña terra

oín o teu sorir,

No fondo da alma miña,

sentín o teu amor.

O día e a noite,

como ti e mais eu,

tan distanciados o un do outro,

como ti e mais eu!

MADRID-BARÇA

teño un sentimento moi forte
no fondo da miña alma
que este sábado pola noite
esperareite sentado na cama

miña alma está pintada de branco
como naquela época estivo a de Franco

cando me enterren na tumba malvada
a miña alma descansara azulgrana

achégase o día decisivo
é última hora, teño que ir á casa
vereite neste evento televisivo
espérote MADRID-BARÇA

Morriña dun sentimento

Ese nome que levades,
levádelo con morriña,
de non sentir
a súa terra querida.

Teñen morriña
de onde gardan as suas
primeiras vagoas e sonrisas,
amores e amigos.

Pero o que máis sinten
e ter marchado de Galicia,
terra onde a bondade e os amigos
quedan grabados pra sempre
no teu corazonciño.

A Coruña

No fondo da alma miña
mostro o que penso nestas liñas.
Que cando marcho morro de morriña,
que é como sentir cravada unha espiña.

Expreso o meu amor por esta cidade,
onde hai tanto bondade como maldade.
Este é o fogar onde eu nacín,
Este é o fogar onde eu crecín.

Coruña, terra de mar, terra de soños,
dende a Torre ata o gran Parque de Vioño.
Sinto orgullo por esta terra,
Esta é a zona que me aferra.

Galicia miña

No fondo da alma miña
teño un gran cariño
cariño para a miña Galicia
Galicia do meu corazón.

Hai que ben estaba en Galicia,
a Galicia da miña alma
lonxe estou de ti
e suspiro por ir.

Algún día volverei
pero por agora non
mentres tanto che digo con gran pena
Adios, Adios

"A dor do adeus"

No fondo da alma miña
teño unha espiña cravada
desde aquel día que decidiches
deixarme na miña casa.


Penso,penso,penso
e non quero olvidarte
porque aqueles bicos
que me deixaches son irremprazabres.


O meu corazón quedou
ferido porque me deixaches
e porque sabe que nunca
máis poderei bicarte.

Sentímonos Rosalía de Castro

Rosalía escribiu no século XIX. Nós facémolo hoxe